13 sep Een kijkje in de schuur
‘Just go to the shed’, is de titel van een column van de Britse schrijver en filosoof Oliver Burkman. De schuur waarover hij schrijft staat bij mij achter in de tuin. Tenminste in mijn verbeelding. Burkman heeft het over vermijdingsgedrag. Hij zegt dat het altijd een beetje vreemd aanvoelt om te beseffen hoeveel van het leven wordt gedicteerd door vermijdingsgedrag – door de poging om niet na te hoeven denken over of omgaan met dingen die ongemak oproepen.
En dat dit helemaal niet logisch is, omdat vermijdend gedrag alleen maar leidt tot grotere problemen.
De schuur achter in de tuin
Burkman heeft Time Surfing gelezen, de Engelse vertaling van Ik heb de tijd, handleiding in Tijdsurfen. Hij noemt het een van de meest tot nadenken stemmende boeken over tijd die hij in lange tijd gelezen heeft en beschrijft met name de benadering van uitstelgedrag.
De rest van het artikel mag je zelf lezen. Ik heb de uitleg van de vijfde aanwijzing: ‘Maak jezelf bewust van knagende ratten en transformeer ze in witte schapen’, nog nooit zo mooi verwoord gezien. Het gaat over de schuur achter in de tuin, die langzaam dichtgeslibd is met allerlei spullen waarvan we niet konden besluiten om ze weg te doen. De schuur staat symbool voor ons uitstelgedrag. Veel spullen van vroeger hebben een emotionele waarde. Als we iets met een herinnering weggooien, hebben we de indruk dat iets kostbaars in ons sterft.
Vriendschap
Wat Oliver opmerkt over de benadering van Tijdsurfen is dat de vijandige verhouding verdwijnt. Het is juist deze vijandigheid die de bron is van uitstelgedrag. Het vriendschap sluiten met iets wat je tegenstaat is typisch een voorbeeld van de Zen-invloed in het Tijdsurfen.
Hier volgt het integrale artikel van Oliver Burkman.
Just go to the shed
It’s always a little disorienting to realise how much of life is dictated by psychological avoidance – by the effort to avoid having to think about, or deal with, things that evoke discomfort. (All right, I mean my life. But I have it on good authority I’m far from alone.) It’s an old story: some task, or some entire domain of life, triggers anxiety when you think about it – so you just don’t go there. You’re worried your bank balance might be alarmingly low, so you don’t check it; or that a stomach pain might be something serious, so you never quite get around to making a doctor’s appointment. I’ve sometimes caught myself avoiding my inbox, for fear of discovering a message from someone impatient I haven’t replied to them yet. Or avoiding getting down to writing, for fear that I might not meet a looming deadline.
In rational terms, of course, this makes zero sense. If your bank balance is alarmingly low, or the pain is something serious, discovering that fact is an essential precondition for doing anything about it. Equally, even if there isn’t a problem, avoidance tends to create them. Refusing to open my inbox is a surefire way to make sure that I do indeed start receiving impatient messages; and there’s no better way to miss a deadline than failing to get down to work.
On top of all this, avoidance is simply no fun: the more you avoid things, the more their anxiety-inducing charge grows, and your life becomes ever more constrained as you increasingly organise your energies around not addressing them. It’s a bit ironic that this gets referred to, in self-help circles, as “remaining in your comfort zone”, because there’s nothing comfortable about it. On the contrary, it entails accepting a miserable, disempowering background pull of discomfort, in order to avoid the possibility of occasional more intense, but short-lived, moments of high anxiety or fear.
The Dutch writer and Zen monk Paul Loomans calls these avoidance-inducing tasks “gnawing rats”, and in his book Time Surfing, translated by Colleen Higgins – one of the most thought-provoking books on time I’ve read in a long time – he offers a powerful and unusual approach to dealing with them. Instead of the conventional advice that you should confront your gnawing rats, Loomans argues that it’s vastly more constructive to befriend them.
He doesn’t really mean that you can get away without confronting them at all, at least in some sense of that word. At some point, you’re going to have to check the bank balance, make the doctor’s appointment, or get down to work. But the crucial question is how. The usual approach is to tell yourself you’ll just have to man/woman up, get over your fears, and face down the tasks you’ve been avoiding. And there are plenty of productivity gurus ready and waiting to bolster the belief that smashing your way out of your comfort zone like this is exactly what’s called for.
The trouble is that this just replaces one form of hostile relationship with your gnawing rats (“Stay away from me!”) with another kind (“I’m going to destroy you!”). And if there’s one thing I’ve discovered about meaningful productivity, it’s that adopting this adversarial stance toward your time and your tasks will always eventually curdle into procrastination, resentment, rash decision-making, or self-reproach. At the end of the day, after all, you’ll really only be fighting yourself.
Loomans advises forging a friendlier relationship with your gnawing rats by turning towards them, psychologically speaking. At first, that might mean nothing more than closing your eyes and visualising the actions you’d take in order to address them. Or maybe there’s some minor part of the project it wouldn’t faze you to tackle? Do that. If there’s someone whose help you need, you could ask them. All you’re looking for is some way to “go there”, mentally or physically, thereby sapping the situation of its negative charge. Loomans gives the example of a shed that needs clearing out, a context in which “just go there” is an instruction to be taken literally:
The advice here is: go into the shed. Don’t do anything yet, just look around. Observe and take stock. Make the space your own. And […] the first solutions will present themselves. A number of items will change hands and be donated to others. Other things will wait until that Saturday afternoon when you say to yourself, ‘And now it’s time to clean out the shed.’ You don’t dread it any more, but are actually looking forward to it.
It’s worth noting how the advice to “just go there” differs subtly from the well-worn idea that the way to get started on intimidating projects is to break them into smaller chunks. That’s a useful strategy! But the way it works is to alleviate anxiety by reducing the size of the “threat”, whereas we’re talking here about transforming the threat into something else entirely. A “gnawing rat”, once you befriend it – that is, once you find a way to have it exist as an unobjectionable part of your mental world – doesn’t become a smaller rat, but rather, in Loomans’s metaphor, a “white sheep”. And “a white sheep is a very different animal. It’s part of a flock, and the flock follows meekly behind the shepherd.” The flock symbolizes the tasks you plan to do in future. You’ll always have such a list, because for finite humans, there’ll always be more to do. But the items on it needn’t torment you. They can just wait patiently for their moment.
There’s a specific kind of gentleness in this approach that increasingly seems to me to be central to living a calm, focused and meaningful life. Yes, it’s non-aggressive and non-confrontational, but at the same time, there’s nothing submissive or defeatist about it. It’s a way to maximise your room for maneouvre, and your ability to get things done, by becoming ever more willing to acknowledge that your situation is as it really is, rather than expending effort trying to convince yourself otherwise.
Befriending reality in this way takes courage – perhaps even more courage than the standard confrontational remedy to the tasks you’ve been avoiding, which feels more like getting into a bar fight with reality. Still, it’s nothing superhuman. Quite the opposite. It’s just going to the shed, having a look around, taking stock. It’s just hanging out in the presence of your gnawing rats, waiting to see what strikes you as the best next step.
Trainingen Tijdsurfen voor bedrijven
De benadering van Tijdsurfen is een zeer effectieve aanpak voor bedrijven en organisaties. Een workshop of training bestaat uit het zich eigen maken van de zeven aanwijzingen van het Tijdsurfen en ook uit de bewustwording van eigen saboterend gedrag. De aanpak zorgt meteen al voor meer innerlijke rust en werkplezier maar komt anderzijds ook de productiviteit ten goede.
Een van de eerste organisaties aan wie ik deze training gaf, was de gemeente Deventer. Daar was ik vandaag weer voor een training. Er stond een rij wachtende mensen bij de kantine. ‘Ah, dat bent u van de knagende ratten,’ riep iemand ‘dat heeft mij zo geholpen’ ‘Die witjes doe ik ook nog steeds’ vulde iemand anders aan. Zo leuk!
Inmiddels heb ik de training gegeven aan de journalisten van Volkskrant en Trouw, aan artsen en verpleegkundigen van het UMC Amsterdam, aan de politie van Oost-Nederland en aan tweehonderd (!) medewerkers van het Ministerie van Justitie en Veiligheid. Men waardeert de training juist omdat hij deze zen-eenvoud in zich heeft om iets moeilijks terug te brengen tot de essentie.
Ook leert de training je om niet alleen de schuur te verkennen maar ook gebruik te maken van de kelder van ons bewustzijn, het onbewuste, en dat je deze kelder kunt leren kennen en er treintjes in kunt laten rijden die op zoek gaan naar de beste oplossing! Deze krijg je gepresenteerd zonder dat je daar een druppeltje voor gezweet hebt.
Vraag een vrijblijvend gesprek aan om de mogelijkheden van een training of workshop te verkennen en zo gezonder en met meer plezier te werken en uitval te voorkomen.
Reacties
De workshop Tijdsurfen is een hit in ons aanbod aan journalisten. Paul Loomans kan zich goed verplaatsten in xde meesten van ons: hardwerkende, gehaaste mensen, die tegen de avond constateren dat ze opnieuw heel veel dingen niet hebben gedaan. Hij weet zen-wijsheden te vertalen naar de werkvloer waardoor ze toepasbaar worden zonder zweverig te zijn. Voor mensen uit onze branche eigenlijk een noodzakelijke training.
Iris Musschoot, Directeur Campus, De Persgroep Nederland
Paul, nogmaals ontzettend bedankt namens de hele groep voor de inspirerende sessie, die echt heel anders is dan gewoon een time management workshopje. Echt heel inspirerend vond ik het – en perfect passend in de huidige tijdgeest.
Prof. Dr. Carl Moons, Julius Center, UMC Utrecht
Wil je zelf leren Tijdsurfen? Leren Tijdsurfen is een van de mooiste geschenken die je jezelf kunt geven.
Info en meedoen videotraining ‘Stressvrij werken met Tijdsurfen’
- Je gaat leven en werken met open aandacht
- Telkens opnieuw doe je de dingen op het juiste moment
- Je kiest proactief wat je doet, in plaats van geleefd te worden
- Uitstelgedrag verdwijnt zonder dat je er expliciet moeite voor gedaan hebt, want met Tijdsurfen kijk je alles recht in de ogen
- Elke video wordt opgevolgd met een email waarin je nog eens wordt geïnspireerd in de praktische toepassing.
annemiek
Geplaatst op 22:37h, 16 meiEen fijne inspiratie. Het deed me ook heel erg denken aan Tim Urban, die ook zo heerlijk schrijft (niet Zen, maar toch…) en een zeer goed artikel heeft over ‘Why procrastinators procrastinate’
https://waitbutwhy.com/2013/10/why-procrastinators-procrastinate.html
Mocht je tijd hebben …;-)
Bedankt weer voor de inspiratie